Psychopaci naprawdę są wśród nas…

„Jeśli spełniasz określone standardy urody, ludzie myślą, że jesteś więcej warta. Bystrzejsza, ciekawsza, bardziej godna istnienia niż w rzeczywistości. Właściwy wygląd w połączeniu z właściwym sposobem bycia tworzą skuteczną broń”.

Warto podkreślić, że psychopata nie powinien być mylony z socjopatą, co często się dzieje w potocznym dyskursie. Psychopata nie musi być wcale jednostką aspołeczną, tak jak dzieje się to w przypadku socjopatów wykazujących niechęć do społecznych norm i ludzi jako takich. Wręcz przeciwnie – psychopata często bywa jednostką wysoko uspołecznioną, posiadającą duże grono znajomych, wręcz czarującą i przyciągającą ludzi. To czyni psychopatów szczególnie niebezpiecznymi – często przez długi czas trudno się zorientować, że mamy do czynienia z kimś o zaburzonych emocjach i patologicznym sposobie myślenia.

Cechy osobowości charakterystyczne dla psychopaty to:

1. niebranie pod uwagę uczuć innych ludzi, czyli brak empatii,

2. lekceważenie autorytetów i norm oraz zasad społecznych, w tym norm prawnych,

3. zwiększona skłonność do kłamania i celowego wprowadzania innych w błąd,

4. wysoko rozwinięta umiejętność manipulowania ludźmi dla osiągnięcia własnej korzyści,

5. wysoki próg odczuwania lęku i strachu - psychopaci sprawiają wrażenie nieustraszonych, ale nie dlatego, że panują nad lękiem, lecz z tego powodu, że nie wiedzą, co to strach, nie odczuwają go,

6. brak poczucia odpowiedzialności za własne (niemoralne) postępowanie,

7. tendencja do obwiniana innych ludzi za wszelkie niepowodzenia (sami nigdy nie poczuwają się do winy),

8. silne przekonanie o własnej wyjątkowości,

9. niski próg dla odczuwania frustracji; psychopata szybko wpada w gniew i zachowuje się agresywnie, jeśli uważa, że ktoś lub coś stoi na drodze do osiągnięcia celu, jaki sobie wyznaczył,

10. ogromna łatwość i umiejętność usprawiedliwiania własnych zachowań, szczególnie tych moralnie podejrzanych; psychopata jest mistrzem podawania racjonalnych wyjaśnień.

Źródło: Psychopata - cechy osobowości psychopatycznej. Jak je rozpoznać? (medonet.pl)

I jak to brzmi? Dla mnie na tyle interesująco, bym zabrała się do lektury książki autorstwa Very Kurian.

Chloe dostała się na studia. Jest piękna, przebojowa i zaradna. Oprócz tego planuje zemstę za krzywdę z dzieciństwa. Andre dostał się na studia nie dzięki dobrym wynikom w nauce, ale darmowemu stypendium, mimo wszystko chce wykorzystać swoją szansę. Musi jednak starać się, by kłamstwo, dzięki któremu dostał się do szkoły wyższej, nie wyszło na jaw. Jest w końcu Charles, syn bogatych rodziców, dobrze się uczy, wszyscy się nim zachwycają i gwarantują mu swój głos w wyborach, w których zamierza startować. Co łączy tych młodych ludzi? Otóż biorą nie tylko udział w badaniu klinicznym Wydziału Psychologii, są również zdiagnozowani jako psychopaci, a program ma im pomóc w unormowaniu zachowania i dostosowania się do społeczeństwa. Wszystko toczyło się zgodnie z planem naukowców do momentu, w którym jeden z uczestników programu został brutalnie zamordowany. Rozpoczyna się walka na śmierć i życie. Kto na kogo poluje i dlaczego? Kogo można obdarzyć zaufaniem, a kogo podejrzewać?

„[…] był psychopatą tak jak ja. Nie sposób przewidzieć, co taki ktoś zrobi – wszystko zależało od tego, co uzna za najbardziej korzystne”.

Akcja książki dzieje się w świecie studenckim, co potęguje mroczne wrażenia i czujemy większy niepokój. Często sprawy przybierały nieoczekiwany obrót, zaskakiwały, a tempo dziejących się wydarzeń było na tyle satysfakcjonujące i wciągające, że z trudem odkładało się lekturę, by podołać codziennym obowiązkom. A i tak z tyłu głowy kołatały się pytania: co się tak naprawdę dzieje na kampusie, kto jest tym złym, co się dalej wydarzy? Prawie wszyscy bohaterowie byli z piekła rodem, ale z drugiej strony tak ujmujący, że nie sposób było ich nie polubić. No ale podobno na tym polega cały urok osobowości z zaburzeniami. Myślę jednak, że każdy z nas ma w sobie ciemną stronę, mroczne pragnienia i nieprzyjemne dla drugiej strony myśli, więc w niektórych przypadkach łatwiej nam zrozumieć pobudki kierujące tego typu ludźmi. Jednym słowem była to niebanalna i błyskotliwa historia stworzona z przytupem i spełniająca moje wszystkie czytelnicze wymogi. To może sprawić, iż książkę uznam w swoim prywatnym rankingu za debiut roku, tym bardziej że sam finał również okazał się zaskakujący, a przy tym podany w lekkiej i przystępnej formie.

W tym powoli kończącym się roku mam wyjątkowe szczęście do książek, które zapierają dech. Debiut Very Kurian bardzo mi się spodobał. Ciekawe, jakie będą inne jej książki, bo wysoko ustawiła sobie poprzeczkę.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Poradni K.