Książkowy Las Anki

Dziś przedstawię Wam wzór, który przez długi, długi czas spędzał mi sen z powiek. Przy tym koszmarku, który dostałam od mojego męża w prezencie (przygadywał, że jak sobie zanucę, będzie mi łatwiej układać!!!), moje liczne pokłady cierpliwości były już na wyczerpaniu. Układałam „na rezerwie”. Kiedy tylko o nich myślałam, miałam dreszcze i rosło mi i tak już podwyższone ciśnienie. Miałam nawet zamysł, by zabrać je na spotkanie puzzlowe, by mi ktoś pomógł je ułożyć, ale na pomyśle się skończyło. Nie miałabym wtedy tej ogromnej i słodkiej satysfakcji z zakończonej pracy. Puzzle Piatnika to nic innego jak zapis nutowy utworu Beethovena String Quartett . Każdy by zgadł prawda??? 😂

Długi deszczowy lipiec. Tak w telegraficznym skrócie mogę opisać miniony miesiąc. Mimo niesprzyjającej aury zaoferował mi wiele miłych wydarzeń, spotkań towarzyskich, dalszej utraty wagi i wzrostu formy oraz kilka dni odpoczynku, podczas którego mogłam nadrobić zaległości w spaniu, czytaniu, wyklejaniu mozaiki, układaniu puzzli i w spacerowaniu.  Lipiec to też miesiąc mojego małego sukcesu: wydawnictwo Literanova zdecydowało się zacytować fragment mojej recenzji i umieścić go na okładce książki Agnieszki Kuchmister Październikowa rdza . Będzie to pierwszy blurb w mojej krótkiej i skromnej „karierze”. Co tu dużo się rozwodzić – jestem z siebie dumna i tyle! Mam nadzieję, że sierpień spokojnie i szybko mi minie, a we wrześniu długi urlop!

Lubię rzeczy nieoczywiste. W literaturze odpowiadają mi wątki z realizmem magicznym, jak już obejrzę jakiś film, to nie przeszkadzają mi w nim elementy paranormalne. Zainteresowałam się malarstwem Jacka Yerki, bo tworzy coś, co lubię, co mnie przyciąga i sprawa, że nie mogę oderwać wzroku. Jacek Yerka urodził się w moim rodzinnym mieście, czyli w Toruniu i ukończył Wydział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Jest znanym światowym twórcą surrealistycznych kompozycji, plakatów i baśniowych pejzaży. Jego prace są nie tylko wykorzystywane na okładkach płyt czy książek, ale też we wzorach puzzli. Przedstawiam Wam dwa z nich, które miałam ogromną przyjemność układać.

Czerwiec to piękny miesiąc i to nie tylko dlatego, że obfituje w różne rodzinne imprezy w tym i moje urodziny, ale też dlatego, że cała przyroda jest już w pełnym rozkwicie i przygotowuje się na przyjęcie lata. A przynajmniej powinna, bo w tym roku jak zimny był maj, tak samo nieprzyjemny był i czerwiec. Dni ze słońcem można było policzyć na palcach jednej ręki, a sandały po raz pierwszy odważyłam się ubrać w okolicy 18 czerwca, a i tak zakończyło się to katarem. Wyjątkowo zrobiłam mało zdjęć, bo i z czasem wolnym było krucho. Jak nie praca, to ból zęba, złe samopoczucie lub załatwianie różnych sprawunków. Dodatkowo też chodziłam na intensywną fizjoterapię połączoną z ćwiczeniami i dzięki nim nie tylko czuję się lepiej, bo już tak nie doskwierają bóle mięśni i stawów, ale też i lżej, bo trochę schudłam. Cytując za bohaterką najnowszej książki Marty Obuch, którą aktualnie czytam: „Pojawiła się talia! Wcięcie i wygięcie, a nie tylko pasek od spodni w charakterze umownych znaków w terenie...

W końcu mamy wiosnę. Co prawda jest bardzo zimna, wietrzna i deszczowa, ale mimo wszystko do nas zawitała. Ta pora roku zawsze będzie się kojarzyła głównie z kwiatami. Na cyklicznych spotkaniach puzzlowych, o których wspominałam w poście w zeszłym roku, a na które wciąż regularnie uczęszczam, poznałam polską firmę o dość dziwacznej nazwie CzuCzu. Mają ciekawy wykrojnik, dobrze sparowane elementy, nie mają miału. Mam im do zarzucenia jedno – większa elementacja występuje tylko i wyłącznie w orientacji pionowej, za którą nie przepadam. Czego się jednak nie zrobi dla ciekawego wzoru i to kojarzącego się z wiosną? Ułożyłam Kwiaty polskie i muszę przyznać, że oprócz przyjemności z samego układania, puzzle miały również walory edukacyjne. Ciąg dalszy nastąpi...