Arystokratyczny szpieg

„Człowiek, nawet jeśli ma cel obiektywnie pozytywny, to zawsze będąc szpiegiem, dopuszcza się zdrady: ojczyzny, narodu, przyjaciół, również tych, których kocha. Jednego był pewien. Gdyby jednak czas się cofnął i miał ponownie zdecydować, zrobiłby dokładnie to samo”.

Jako wielka fanka Vincenta Severskiego i zwolenniczka lektur szpiegowskich zdecydowałam się wziąć udział w book tour organizowanym przez blog kryminał na talerzu (https://www.kryminalnatalerzu.pl/). W roli głównej wystąpiła Dolina Szpiegów Roberta Michniewicza. Autor nie był mi do tej pory znany, ale wysokie oceny na serwisach czytelniczych spowodowały, że moja ciekawość sięgnęła zenitu.

Rok 1944. Kapitan Abwery Carl von Wedel pracuje jednocześnie dla polskiego wywiadu i dumny jest z tego, że nigdy nie trafił nawet do kręgu podejrzanych o współpracę i z faktu, że potrafił dyskretnie dowiedzieć się o wielu istotnych wydarzeniach. Ostatnio odniósł sukces, przekazując informację, że na terenie Wielkiej Brytanii działa niebezpieczny niemiecki szpieg. Będąc zaś na szkoleniu w Zakopanem odkrywa archiwum ważnych dla kwestii wojny dokumentów. Od tego momentu nic już nie jest takie samo. Rozpoczyna się walka wywiadów. Kto pierwszy zdobędzie ważne dokumenty? Czy wyda się, że Von Wedel współpracuje z aliantami?

„Często w życiu zdarzają się sytuacje, w których ktoś inny podejmuje za nas ważne decyzje. Nam pozostaje zaakceptować je lub ponieść porażkę”.

"Tak naprawdę nigdy nie zastanawiał się, czy idąc po zakupy, na spacer albo do biura, może zrezygnować z obserwacji otoczenia. Kontrola operacyjna weszła mu w krew jako naturalna czynność codzienności - miał pełną świadomość, że od niej zależy jego życie."

Książka Roberta Michniewicza ma sporo atutów: przede wszystkim mamy w niej zawarte bogate i wiarygodnie przedstawione tło historyczne i wojenną rzeczywistość. Autor wykazał dbałość o szczegóły i o realizm. Są też elementy, za które szczególnie ceni się powieści sensacyjno-szpiegowskie: podwójne tożsamości, walka o dobro ojczyzny, odwaga, trudne wybory, od których zależy życie, honor, wyścig o tajne i ważne dokumenty, zdrada, bohaterstwo i w końcu miłość.

I na tym plusy się kończą. Według mnie akcja rozkręca się bardzo długo, a niektórym opisom przydałaby się ponowna redakcja i skrócenie, bo i tak książka liczy sobie ponad 600 stron. Przez takie przestoje książka nie wciągnęła mnie aż tak, jak na to liczyłam. Oddzielny temat to dramatyczne dialogi, które często wydają się sztuczne, drewniane i mało rzeczywiste. Przez to lektura niemiłosiernie się dłużyła i niestety nużyła.

W ogólnym rozrachunku Dolina szpiegów nie była złą lekturą i nie żałuję spędzonego z nią czasu, ale i nie wzbudziła zachwytu, jakiego oczekiwałam po licznych entuzjastycznych opiniach innych czytelników. Dla mnie Severski wciąż zostaje na podium.

Książkę przeczytałam w ramach book tour z kryminal_na_talerzu

A co można mieć z Bonito?

Czarnobogi do kupienia na Bonito

Piekło jest puste do kupienia na Bonito

Smak dojrzałych jabłek  do kupienia na Bonito