Dickensowska tradycja niesamowitych, mrocznych opowieści wciąż żywa

„Jest różnica między tajemnicami a niechcianą wiedzą”.

Przede wszystkim lubię zagłębiać się w intrygujące i mroczne fabuły thrillerów, z przejęciem śledzić pracę policjantów starających się złapać mordercę. Od czasu do czasu jednak lubię wgryźć się w inny gatunek literacki. Mianowicie czasem mam ochotę poobgryzać paznokcie ze strachu i odnieść wrażenie zimnego oddechu na karku. Do sięgnięcia po Sezon duchów. Osiem upiornych opowieści na długie zimowe noce przekonał mnie nie tyle opis wydawcy, co okładka, która swoją świetną grafiką dawała nadzieję, że opowiadania w niej zawarte będą rzeczywiście upiorne i doskonałe na długie zimowe wieczory.

Zbiory opowiadań traktuję zawsze z przymrużeniem oka. Z reguły trafiałam na nierówne antologie. Nic dziwnego skoro tworzy je kilka a czasem kilkanaście osób. Dlatego mimo wszystko nigdy się nie zniechęcam.

Podczas lektury nie czułam niestety niepokoju, strachu. Mimo starań autorów włos na karku również nie chciał się zjeżyć. Jednak większość opowiadań świetnie odzwierciedlała ponury klimat Anglii w czasach wiktoriańskich. Grozę wzbudziło we mnie tło społeczne przedstawione w kilku opowiadaniach. Przedmiotowe traktowanie kobiet, które nie miały prawa do niczego za to szereg obowiązków, a na maltretowanie, poniżane i bicie nikt nie zwracał uwagi, bo to była norma. To rzeczywiście sprawiało, że poczułam zimne dreszcze „biegające” po plecach. Czasem najstraszniejsze nie są duchy, czy nawiedzone domostwa, ale żywi ludzie z krwi i kości...

To, że opowiadania nie były dla mnie upiorne, nie oznacza, że mi się nie podobały. W tym konkretnym zbiorze do gustu przypadło mi aż 5, a że całość liczy 8 opowiadań, uznaję to za dobry wynik. W niniejszej antologii mamy mnóstwo propozycji. Od historii kobiety uciekającej przed przemocowym mężem, ducha uwielbiającego grać w szachy, domek w głuszy otulony warstwą śniegu powodujący stany otępienne, wózek inwalidzki, który próbuje wskazać, gdzie tak naprawdę kryje się  zło czy fotografa zakochującego się w zwłokach młodej, pięknej kobiety i próbującego przywrócić ją do świata żywych poprzez siłę miłości. Trzy opowiadania nie skradły ani mojego serca, ani całkowitej i nadmiernej uwagi. Jednak całość ma odpowiedni klimat i nastrój.

„Stoi przez chwilę, pogrążona w myślach na temat życia i śmierci oraz tego strasznego zawieszenia między jednym a drugim”.

Nadmienić też trzeba, że zbiór opowiadań został bardzo ładnie i starannie wydany. Dla fanów dreszczyku w krótkich formach to będzie dobry pomysł na prezent.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl oraz dzięki uprzejmości Wydawnictwa Zysk i S-ka.

A na Bonito:

Ostatnia podróż "Valentiny" do kupienia na Bonito

Tajemnica morskiej latarni do kupienia na Bonito

Drzewko szczęścia  do kupienia na Bonito