Pstryk, pstryk

Z trudem, z mozołem udało mi się dobrnąć do marca. Miałam w stosunku do niego ogromne nadzieje, a miesiąc mi zrobił psikusa i robi wszystko, by dni mijały zgodnie z przysłowiem: „W marcu jak w garncu”. Jednego dnia piękne ciepłe już promienie słońca, pąki na sumaku i czarnym bzie, kilka dni później śnieżyca, gołoledź i nocna temperatura z -13. Śnieg w ciągu dnia zamienia się w deszcz, jest 6 na plusie i ogromna mgła, po czym znowu w nocy sypie śnieg i jest -7. Aż się dziwię, że przez takie anomalie pogodowe nie rozłożyło mnie przeziębienie. A skoro jestem zdrowa, choć z bólem głowy od skaczącego ciśnienia chodziłam na spacery. Z kilku zdjęć jestem zadowolona i się nimi dzielę:

A oto Pan Łoś ukryty w gęstwinie. Trochę niewyraźny, ale nie chciałam go przepłoszyć. W końcu też pewnie z utęsknieniem szukał wiosny!