Operacja Krwistoczerwony byk

„Prawda ma wiele form, czasem wiele twarzy. Powinna być twarda jak skała, ale jakże często zmienia się jak morskie pływy. Dziś wydaje się ulotna jak nigdy wcześniej, wręcz nieuchwytna. Jak morderca, który krąży ulicami naszego miasta, atakując bezbronne ofiary, których jedyną winą jest to, że znalazły się w niewłaściwym czasie w niewłaściwym miejscu”.

Ostatnimi czasy przejadły mi się thrillery amerykańskie i skandynawskie. Z większą chęcią sięgam więc po lektury będące w bliższym kręgu kulturowym. Wybór znów padł na Włochy. Okładka też zachęciła do zapoznania się z treścią książki.

Koniec upalnego lata. Rok 1988. Turyn. Młody prokurator Francesco Scalviati zostaje wezwany na miejsce zbrodni. Wszystko wskazuje na to, że dokonał jej ten sam nieuchwytny zbrodniarz, który siał strach poprzedniego lata. To byłoby już 3 brutalne podwójne morderstwo na jego koncie. Do akcji wkracza dziennikarka śledcza. Niezależnie od prokuratora podąża swoimi tropami. Tymczasem do sprawy włącza się amerykański profiler, który twierdzi, że zabójca wcześniej krążył i siał zniszczenie na ulicach San Francisco. Profiler FBI, zamiast pomóc, wszystko zagmatwał…

Co wyniknie z takiej współpracy? Co ma kolonizacja mostu imienia Wiktora Emanuela II przez stado obrzydliwych pająków a morderstwami?

„Miał wrażenie, że ściga ducha. […] niewidzialnego mordercę, który potrafił rozsnuć za sobą gęstą mgłę tajemnic”.

Książka może się poszczycić nie tylko ciekawym rozpoczęciem, wciągającym i trzymającym w napięciu rozwinięciem, ale i zakończenie potrafiło zaskoczyć. Akcja rozgrywająca się w Turynie w 1988 roku zaczyna się nietypowo, bo od oblężenia jednego z mostów przez plagę pająków. Tak nagle się pojawiły, tak szybko i cicho znikną. Został tylko tajemniczy morderca, który nie tylko nie pozostawiał po sobie śladów, ale i nikt nie potrafił trafić w to, co jest jego motywacją. Najstraszniejszy jednak okazał się fakt, że on tak jak pająki skonstruował całą misterną sieć powiązań i zależności. Śledczy pozostawali krok za nim. Pojawiały się kolejne ofiary.

„We mnie noc nigdy się nie kończy”.

Fabuła była tym ciekawsza, że działa się w czasach, w których kryminalistyka dopiero raczkowała. Nie było jeszcze tych wszystkich maszyn i badań, które dziś tak ułatwiają i przyspieszają działania organów ścigania. Pierwsze kroki dopiero zaczęło stawiać profilowanie, które większość traktowała jako „głupotki”, mrzonki i stratę czasu. Przyzwyczajona do całego wachlarza możliwości nauk w służbie policyjnego śledztwa z przyjemnością cofnęłam się do czasów, w których przede wszystkim stawiano na rekonstrukcje wydarzeń, przesłuchania, analizę i dedukcję. Nadało to książce specyficzny, troszkę przytłaczający i ponury klimat.

Sezon pająków to typ kryminału, który lubię najbardziej, bo oprócz mrocznej zagadki, zgrabnie skonstruowanej i poprowadzonej intrygi przedstawia również rozbudowane tło obyczajowe i społeczne. Można poobserwować życie prywatne bohaterów i poznać ich rozterki. Polecam wszystkim, którzy cenią sobie powolne rozwiązywanie tajemnic zamiast rozlewu krwi i opisów tortur.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Arkady.

Tymczasem na Bonito...

Dziewczynka z poziomkami  do kupienia na Bonito

Bez winy do kupienia na Bonito

Zazdrość  do kupienia na Bonito

Komentarze

  1. Takie połączenia gatunkowe lubię, więc jestem na tak.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mam w planach tylko muszę wygospodarować trochę czasu

    OdpowiedzUsuń
  3. Zapowiada się ciekawie. Chociaż przyznaję się, że pająki to nie mój klimat jeśli o zwierzęta chodzi. :)

    O to właśnie chodzi, z biegiem lat wchodzenie na 3 piętro jest coraz gorsze. Nie mówiąc jak np. zapomni się ze sklepu czegoś. Koszmar.

    Pozdrawiam!
    https://mozaikarzeczywistosci.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  4. Jej, jaka mroczna okładka. Zapisuję sobie ten tytuł.

    OdpowiedzUsuń
  5. No ze względu na pająki to jednak mimo Twojej pozytywnej oceny tym razem pasuję. :D Nie mogłabym po takiej lekturze spać.
    Ale podoba mi się zmiana na Włochy! To coś ciekawego, bo doskonale rozumiem, że można mieć dość klimatu amerykańsko-skandynawskiego... ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na szczęście o pająkach aż tak dużo nie ma, ale stwarzają tajemniczy klimat.

      Usuń
    2. Kluczowe jest "aż tak dużo" :D Dla mnie cokolwiek to za dużo. :P Ale szanuję, faktycznie takie elementy mogą tworzyć klimat i jeśli ktoś to lubi to jak najbardziej! :)

      Usuń
  6. Mnie się ogólnie thrillery i kryminały przejadły. Nie mówię, że nigdy nie wrócę do tych gatunków. Od czasu do czasu mi się to zdarza. Fajnie, że książka wpisała się w twój typ.

    OdpowiedzUsuń
  7. Zaskakujące zakończenie to duży plus :)

    OdpowiedzUsuń
  8. to taka historia, którą już jestem zafascynowana!
    https://okularnicawkapciach.wordpress.com/

    OdpowiedzUsuń
  9. Powolne rozwiązywanie tajemnic zamiast rozlewu krwi i opisów tortur... To brzmi jak coś dla mnie. Ale okładka mnie trochę odstrasza, pająki nie należą do moich ulubionych żyjątek. ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Lubię dobry kryminał. Już zapisuje tytuł

    OdpowiedzUsuń
  11. Tym razem niestety powieść nie dla mnie.

    OdpowiedzUsuń
  12. Książka wydaje się takim kryminałem jaki lubię, czyli z rozbudowanym tłem obyczajowym :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Brzmi to intrygująco, ale trochę strasznie - w każdym razie ciekawie! Może rozejrzę się za tą książką w bibliotekach ^^

    OdpowiedzUsuń
  14. Nie lubię czytać brutalnych opisów,. więc tak książka mogłaby mi się spodobać. Chociaż okładka mnie przeraża i miałabym pewne obawy w braniu jej do ręki;)

    OdpowiedzUsuń
  15. Możliwe, że za jakiś czas sięgnę po tę książkę. Jednak póki co aktualnie jeżeli już sięgam po tego typu literaturę to decyduję się raczej na kryminał retro. Teraz np. czytam "Bielmo"

    OdpowiedzUsuń
  16. pająków cóż... nie przepadam za nimi... ale fabuła jest ciekawa

    OdpowiedzUsuń
  17. Jej nie lubię pająków, ale skoro piszesz, że książka fajna... To może się skuszę :D

    OdpowiedzUsuń
  18. Zaciekawiłaś mnie tą książką :-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pewnych win nie da się odkupić

ZAPOWIEDZI

Pies asystent = proteza oczu i pomoc dla duszy